Zouden raadsleden beseffen dat hun besluiten consequenties hebben voor mensen?

Zouden raadsleden beseffen dat hun besluiten consequenties hebben voor mensen? Ik vraag het mij soms oprecht af. Het lijkt wel alsof het raadswerk voor sommigen een leuke hobby is. Beetje meepraten, beetje mee kunnen denken. Maar het moet natuurlijk niet te lastig worden. De gemakzucht waarmee over sommige onderwerpen besloten wordt. Of de gemakzucht om op sommige onderwerpen verdere discussie te weigeren. Ik heb me er aan gestoord de laatste tijd.

Zo hebben wij vorige maand een interpellatiedebat aangevraagd om meer duidelijkheid te krijgen over de situatie rond de viskraam op het Akkerhof. Zeker nadat wethouder Jan-Willem Mijnans in de krant stelde dat deze mensen pech hadden dat Albert Heijn de ingang niet ging verplaatsen. Dat schoot bij ons in het verkeerde keelgat, omdat er raadsleden waren die om deze reden destijds voor verplaatsing stemde. De eerste opmerking die er kwam; moeten we hier nu weer over praten? We hebben er al zo vaak over gesproken.
Ja, daar moeten we over praten. Zeker als er zaken veranderen. Besluiten zijn genomen op verkeerde aannames. Er nieuwe informatie komt en een wethouder doet alsof zijn neus bloedt. Ja! Dan moeten we er nog eens over praten. En binnenkort misschien opnieuw, want wij hebben een WOB verzoek gedaan om de onderste steen boven te krijgen.

In de raadsvergadering van afgelopen week stond er op de lijst van ingekomen stukken de beantwoording van het gemeentebestuur over de ophef rond Barnisse. De horecagelegenheid in de Bernisse die wordt uitgebaat door de vrouw van een wethouder en een ambtenaar. Eerder hebben partijen vragen gesteld en vervolgens kroop het gemeentebestuur in de media in de slachtofferrol. Dat er allemaal insinuaties waren die niet klopten. Daarom had Nissewaard Lokaal netjes gewacht met vragen stellen. Eerst antwoord op de vragen, eerst het feitenrelaas helder en daarna op inhoud vragen stellen. Maar, dit werd geweigerd door de raad. Zelfs door de aanvankelijke vragenstellers CDA en LOB. We gaan het hier niet opnieuw over hebben. Dus moeten wij de volgende keer dan ook maar ongefundeerd gaan beschuldigen en over die ongefundeerde beschuldigingen vragen gaan stellen? Uiteraard zullen wij alsnog schriftelijke vragen stellen aangaande de kwestie. Want er is misschien alles aan gedaan om belangenverstrengeling te voorkomen, maar hoe zit het met de schijn van voorkennis? En een procedure waarvan de spelregels worden veranderd nadat de vrouw van de wethouder als enige een aantrekkelijk bod doet? Het wegstappen van een wethouder van het dossier alleen is dan niet voldoende. In hoeverre was hij wel aanwezig bij de beraadslagingen? Daar willen wij meer van weten.

Tenslotte het windmolendossier. Als het aan de raad ligt, dan komen de windmolens er. En snel. De kansen om procedures te starten zijn beperkt tot één. En daarvoor moet je wel naar de Raad van State in Den Haag én zo’n €170 neertellen om bezwaar te maken. Want dat maakt het voor onze inwoners eenvoudiger vindt de raad. Toevallig heeft de gemeente er veel baat bij, want minder procedures betekent ook minder vertraging.
En dan kan je sowieso al de hele energietransitie in twijfel trekken. Ik heb de overige raadsleden een overzicht gestuurd met meer dan honderd krantenartikelen waarin diverse zaken worden aangehaald die fout gaan in de energietransitie. Maar denk je dat er ook maar een raadslid was die voor de windmolens heeft gestemd, die hier serieus naar heeft gekeken en waarborgen heeft geëist om deze fouten te voorkomen? Nee! Ze weten het, maar benoemen het niet. Liever doorgaan op de verkeerde weg.

Zoals ik al zei. Het moet voor velen wel een leuke hobby blijven. Beetje meepraten, beetje mee kunnen denken. Maar het moet natuurlijk niet te lastig worden. Naar mijn idee is een deel van de raad wereldvreemd. Ze benaderen alles vanuit hun eigen perspectief. Vanuit hun eigen leefwereld. Maar niemand lijkt zich te kunnen verplaatsen in de leefwereld van een ander. Blind voor de werkelijkheid. Want dat is lastig.

Chris Hottentot
Nissewaard Lokaal

Naschrift: Waarschijnlijk zullen raadsleden, net als na een eerdere column, hierover vallen . Met argumenten als ‘het tast het aanzien van de raad aan’. Liever maakt men zich druk om het eigen imago, dan om de gevolgen van hun keuzes. Dat is ook een manier om je ergens over druk te maken, maar dat is niet de mijne. Een kritische blik in de spiegel. Een stuk zelfreflectie. Het ontbreekt. Persoonlijk maak ik me eerder druk om de gevolgen van mijn besluiten, dan wat men vindt van de raad of de politiek. Maar goed, dat ben ik maar.