Afgelopen zaterdag 20 februari heb ik een middag- en avonddienst meegelopen met de politie in Nissewaard. Op uitnodiging van Jan Koopmans, die mij via Twitter uitnodigde eens een dag mee te lopen om te zien wat de politie zoal doet om onze gemeente veilig te houden. De politie opereert vanuit het bureau in Spijkenisse en houdt toezicht in de kernen van onze gemeente Nissewaard. Vanuit Hellevoetsluis zijn er teams die het andere deel van het eiland onder hun hoede hebben.
De dienst bij de politie begint met een briefing. Agenten worden bijgepraat wat er in de nacht en in de ochtend is voorgevallen. Eventuele mensen waar naar uitgekeken moet worden, worden ook in de briefing meegenomen. Hoewel er in de ochtend het nodige was gebeurd, trof ik het niet echt in de middag- en avonddienst. Onze inwoners wisten zich redelijk te gedragen waardoor er niet veel situaties waren, waarnaar uitgerukt kon worden. Toch heb ik wel een goede indruk gekregen van het politiewerk.
Het meest opvallende, je komt als agent bij mensen aan de deur, maar je weet nooit wat je achter de voordeur aan kan treffen. Mensen in nood, mensen in angst door bedreiging of agressieve mensen die totaal geen behoefte hebben aan een bezoek van oom agent. Dat brengt een stuk spanning met zich mee, maar de agenten die ik sprak gaven aan dat dit juist het mooie is van politiewerk. Je weet nooit wat de dag je zal brengen. Soms heb je een rustige dag, zoals die zaterdag, maar soms is het alle hens aan dek.
Mijn dag begon met het bezoeken van een woning waar was geprobeerd om in te breken. Het belang van goed hang- en sluitwerk werd maar weer eens aangetoond. Hoewel de inbreker heeft geprobeerd binnen te komen, was dit niet gelukt. Geprobeerd was om een raam te forceren, maar de raamsluiting met slotjes voorkwam dat deze persoon zich ongevraagd binnen kon dringen. Dat is wel eens anders, zoals ik ooit heb ervaren toen ik pas getrouwd was. Omdat het vrij rustig was heeft de agent in kwestie de aangifte later die middag meteen opgemaakt, zodat het slachtoffer later alleen hoefde te tekenen. Dit kan niet in alle situaties, maar deze situatie was dit mogelijk.
Het volgende bezoek was het innen van een boete. Dan sta je ineens in een heel andere situatie. Stond je eerst bij mensen waar de schrik er goed inzat, ineens sta je in een huishouden waar flink gevloekt en getierd wordt. De dankbaarheid is ver te zoeken. Het is altijd moeilijk om in de hoofden van mensen te kijken. Je hoort verhalen waarom mensen de boete niet betalen, maar kloppen deze verhalen? Zijn het leugens om er onderuit te komen? Of zit het ergens in het midden? Agenten moeten daarop een keuze maken. In het ergste geval kunnen ze iemand meenemen en gijzelen. Je wordt dan gevangen gezet, maar het boetebedrag blijft openstaan. Of dat een effectief middel is? In dit geval werd toegezegd om die middag het boetebedrag te betalen. Even later had deze persoon zich dan ook gemeld op het bureau om de boete te voldoen.
Tijdens een rondje door Spijkenisse wordt nog even een automobilist staande gehouden. Deze man reed overtuigend door rood. Waarschijnlijk dacht hij nog even snel het oranje verkeerslicht te kunnen pakken. Helaas voor hem, deed hij dit in het zicht van de surveillerende agenten. Daardoor is hij even aan de kant gezet. Een controle op het voertuig. Zijn alle belastingen betaald? Is deze verzekerd? Staat hij als gestolen geregistreerd? Uiteindelijk heeft hij de korte tijdswinst moeten bekopen met meer tijdsverlies. Met één geluk. Hij kwam eraf met een waarschuwing.
Aan het eind van de dienst werd het nog even spannend. Een bedreiging. Banden van de auto van een slachtoffer waren lek gestoken. De dader stond dreigend voor het raam van het slachtoffer, maar was gevlogen toen de politie ter plaatse kwam. Heel even werd nog gekeken of de dader nog in de buurt was. Op zo’n moment gaat je adrenaline toch wel omhoog. Je krijgt een melding en weet niet wat je kunt verwachten op de locatie. Loopt de dader nog rond? Zo ja, hoe zal die reageren? Uiteindelijk bleek de dader al gevlogen. Het was een bekende van het slachtoffer. Een ander politieteam werd naar het huis van de dader gestuurd, maar daar werd hij niet aangetroffen. Het slachtoffer kreeg het advies om de volgende dag aangifte te komen doen op het bureau. De dader zou een uitnodiging krijgen om zich op korte termijn te melden. Mocht hij zich toch weer bij de woning melden, dan kon de politie weer gebeld worden.
Vanuit de politiek roepen we vaak; er moet meer blauw op straat. Die mening blijf ik houden. Hoewel het een rustige dienst was zie je wel met welke beperkte middelen onze politie zich inzet voor de veiligheid in onze maatschappij. Maar ik heb wel waardering gekregen voor het werk van deze mannen en vrouwen. Nooit wetend in welke situatie je belandt, maar zich altijd inzettend om onze veiligheid te garanderen. Zijn er punten die beter kunnen bij de politie? Nou en of! Maar één ding is zeker, deze agenten doen dit met volle inzet. Soms om automobilisten te corrigeren die zich misdragen, soms om boeven te vangen, maar vooral om mensen te helpen zich veilig te voelen.
Jan, Marco en Esther, bedankt dat ik een dienst heb mee mogen kijken bij de politie. Het heeft me een goed beeld gegeven van jullie werk. Hopelijk mag ik nog een keer mee, als er meer gebeurt zodat ik kan ervaren wat jullie dagelijks ervaren; de hoogte- en dieptepunten van het politiewerk.
Chris Hottentot
Belachelijk door rood rijden en dan geen bekeuring ! zeker een bekende !
laatste zin 8e alinea : maar vooral om mensen te helpen zich veilig te voelen. nou dat gaat niet op als je bijna te pletter wordt gereden door een politieauto die door rood rijd zonder optisch signalen en het licht voor mij als voetganger op groen gegaan is.
De politie kon geen bon geven, omdat ze het indirect hebben vastgesteld. Vandaar de waarschuwing. Het verlies aan tijd is in sommige gevallen al een signaal op zich. Even snel nog het oranje of net rode licht halen en dan een paar minuten aan de kant worden gezet, omdat dat niet de bedoeling is. Wat jij hebt ervaren, heb ik ook een keer meegemaakt. Bij groen oversteken en dan een toeterende politieauto. Ik ben gestopt, heb toen het licht gewezen dat voor mij op groen stond en ben doorgelopen. Volgens mij is het wel zo dat politieauto’s niet altijd lichten hoeven te voeren, indien zij heterdaad bij de situatie willen aankomen. Maar dat weet ik niet zeker. Wat ik wel zeker weet is dat men niet de intentie heeft om je dood te rijden. Geen enkele agent zal ‘s morgens opstaan met de gedachte; welke vervelende voetganger zal ik vandaag eens onder mijn auto proberen te krijgen.