We kennen in Nederland veel vrijwilligers. Vrijwilligers bij buurtcentra, vrijwilligers die ouderen of sociaal zwakkeren helpen, etc. Deze vrijwilligers doen goed werk. Ik waardeer de inzet van al deze mensen. Mijn complimenten voor het harde werk die zij verzetten. Er zijn ook vrijwilligers die zich inzetten op gebieden waar de overheid tekort lijkt te schieten. Het is mooi dat zij dit hebben opgepakt, maar zou dit nodig moeten zijn?
De opkomst van voedselbanken in Nederland is zo’n voorbeeld. We spreken er schande van. Hoe is het mogelijk dat in een land als Nederland, waar we sociale voorzieningen hebben om de sociaal zwakkeren te ondersteunen, voedselbanken nodig zijn? Voedselbanken zouden eigenlijk moeten verdwijnen. Niet omdat ze niet nodig zijn, maar omdat ze onnodig zouden moeten zijn. Het is tekenend voor het huidige beleid dat voedselbanken, particuliere initiatieven, moeten inspringen omdat de overheid nalaat voor haar burgers op te komen. Voedselbanken zijn een teken van pure beleidsarmoede.
In de begroting van 2017 werd bekend dat de gemeente buurtpreventie wil uitbreiden. Buurtpreventie, is een initiatief van buurtbewoners om toezicht te houden in hun wijk of dorp. Onlangs noemde ik buurtpreventie ook armoede. Armoede van politie-inzet. Het is toch schandalig dat het nodig is, omdat hier ook de overheid nalaat om ons veilig te laten voelen? De politie is onderbezet en particulieren moeten dat maar oplossen. Meerdere partijen en zelfs burgemeester Salet vielen over mij heen. Buurtpreventie zorgt voor meer sociale binding in de wijk, stellen zij.
Als de reden is om meer sociale binding in een wijk of kern te creëren, dan kan je ook buurtcomités oprichten. Laat die activiteiten organiseren om de sociale binding te verbeteren. Organiseer een buurtbarbecue, een winterborrel of een speldag voor kinderen en jongeren. Dat zorgt voor meer binding dan buurtpreventie, maar dat is slechts mijn bescheiden mening.
De gemeente ziet buurtpreventie ook als melders van losse tegels en andere ongemakken. Dit toont in mijn ogen de armoede aan van het gemeentebeleid. Blijkbaar hebben we ook niet genoeg mensen binnen de gemeente om controle te houden over de kwaliteit van onze straten. Waarom moet buurtpreventie dit doen als ook inwoners deze klachten kunnen melden (zo’n 8000 keer per jaar)?
Dit blog is geen klacht tegen de buurtpreventielopers. Net zoals kritiek op een voedselbank geen kritiek is op vrijwilligers die er werken. Ik waardeer de inzet van al deze mensen. Heel goed en jammer dat het nodig is. Want het zou niet nodig moeten zijn. Voedselbanken en buurtpreventie zijn in feite beleidsarmoede. De overheid kan het niet meer oplossen en dus moeten burgers het maar gaan doen.
Hiermee is buurtpreventie een politiek speeltje geworden. Buurtpreventie wordt ingezet om de indruk te wekken dat aan de veiligheid wordt gewerkt. Is dat ook zo? Volgens de gemeente voelen inwoners zich met buurtpreventie veiliger. Agenten die ik spreek vertellen mij een ander verhaal. Bovendien is het de vraag of buurtpreventie bijdraagt aan het voorkomen van overlast en criminaliteit. Ik heb cijfers opgevraagd en zal daar op een later tijdstip in de raad op terugkomen. Maar voorafgaand aan die discussie ben ik benieuwd. Hoe ervaart u buurtpreventie in uw wijk? Voelt u zich daadwerkelijk veiliger dankzij buurtpreventie? Laat het mij weten en ik neem dit mee in de discussie die volgt.
Chris Hottentot
Ik denk dat we het ontstaan van de armoede in Nederland moeten aanpakken, maar zo lang managers er per jaar 10-15% er bij krijgen op hun vette dikke inkomen en de rest het moet doen met 1-1.5% er bij plus 25.6% van de 65+ heeft er al jaren niets bijgekregen en lopen nu gemiddeld per maand €300 minder dan in 2008, 18% van de bevolking in Spijkenisse heeft een uitkering, bijna 12% leeft onder de armoede grens, zolang daar niets aangedaan wordt zal de voedselbank en de buurtpreventie blijven bestaan en daar hebben ze in Den Haag gewoon maling aan.
Helemaal met je eens, Wim.